Belki Birgün Şiiri - Kadir Kül

BELKİ BİRGÜN...

Çaresizliğin en merhametsiz yüzüyle tanıştım bu gece.
Yok olup giden hayallerimin arkasından bakakalırken.
Umutlarım bir kül tablasında izmarit ti artık
Bütün vücudumu bir hüzün ele almıştı adeta ,
Gecelerim ise zifiri karanlık.
Sanırım şuan gecenin üçü, ve ben başını iki elimin arasına almış ağlıyorum öyle bir köşede.
Söylesene nasıl affedeceğim seni artık.
Hangi yalanlar la kandıracağım kendimi.
Öfkeme nasıl dur giyeceğim?
Nefretimi nasıl gizleyeceğim?
Yolda yürürken seni görmezden nasıl geleceğim?
Doğrusu hak etmemişti bu aşk böyle bir sonu.
Alışkınım ben merak etme, ilk ağlayışım değil gece yarıların da .
Çok umutlar söndürdüm ben o kül tabağında
Çok hayaller içtim kan kustum sabahında
Çok anılar yaktım o sobanın sıcağında
Sen şimdi git ,, bu ilk gidişin değildi zaten
Belki de hiç gelmedin .
Benim sevgiye aç gönlüm doymak bilmedi sadece.
Biliyorum çaresizce beklerim yine ben seni,
Sen orda burda gününü gün ederken
Biliyorum bunları da çekerim sineye ,
Sen bir başkasına sevgilim derken .
Belki de unuturum seni
Belki artık seni düşünürken, gözlerim uzaklara dalmaz.
Belki bir anlamı olur doğan güneşin
Belki katlanırım bende bu gürültülü ve kalabalık şehire.
Ama dur diyeceğim bu giden gençliğime bir yerde.....