Belki birgün Şiiri - Rabiya Tasdemir

Sabret; belki birgün kapına dayanırım.

Sana karanfillerle gelirim belki.

Bir gün bu özleme son vermek için,

Ve yeni özlemlere yelken açmak için gelirim.

Sana sevdiğim toprakların kokusuyla,

Özlediğin duaların coşkusuyla gelirim.

Yeni hülyalara yelken açmak için,

Sarılıp sana ağlamak için gelirim.

Uzaklardan duyarsın belki geldiğimi,

Geldiğimde evde olmassın belki.

Ama olsun, duyarsın kokusunu karanfillerin.

Sana benden bir parça bırakırım,

Anlarsın; belkide onu öpüp koklarsın.

Belki birgün çıkıp gelirim karşına,

Belki mutlu olursun, belki ağlarsın.

Bekle gelirim elbet,

Ardımda herşeyi bırakarak,

Korkmadan, ve belkide koşarak.

Üzülme yokluğuma,

Yokluğum aklına her geldiğinde,

Üstadın şu sözlerini hatırla.

NE GÖRSEM ÖTESİNDE HASRET ÇEKTİĞİM DİYAR,

KAVUŞMAK NASIL OLMAZ, MADEM Kİ AYRILIK VAR.