Belki birgün Şiiri - Ahmed Karademir

Ve sonra içindeki çocuk ölür
Küsersin tüm dünyaya
Tuttuğun dal kırılır
Baktığın yol biter
Daldığın hayal yok olur
Ve başlar kendinden kurtulmaya
Ve başlar bitirmeye hareketlilik
Fırat nehri misali
Durgun ve argın gözükür
Ilık serin durur
Ama derinlere indikce başlar
Kızılca soğukluk
Ve ellerin
Sonra ayakların
Sonra bedenin buz tutmaya başlar
Kramplar sarar kalbini
Su bu defa hayat vermez
Hayat alır.
Boğar ıcindeki çocuğu
Sen gökyüzüne değil
Dünyaya Küsersin
Bir gün biter diye...
Bitmeyecegini bile bile...
Belki birgün.