Belki Birgün Şiiri - Furkan Gülden

Yapabileceğim herşeyi yaptım bu aşk için. En iyi sen biliyorsun. Çok yalvardım geri dönmen için, dönmedin. Daha ne bekliyorsun...

Kanadı kırık bir aşk bu. Özü yalanlarla dolu ve acı sonlu. Umutları yaralı, gözü kanlı... Bu sessiz bir ayrılıktı, hiç olmaması gereken, bize yakışmayan bir vedaydı. Gerçi vedamız da olmadı ya... Son bir umutla haykırmak sana, çok saçma. Son konuşma, son umut bitti burda...

Yaralarımı saran olur elbet birgün. Sen gibi bakan biri olur elbet. Ben gibi seven birini bulursun belki, devam et... Belki birgün, belki birgün unuturum seni. Belki bitiririm kalbimdeki kini... Son olur sanıyorsun şimdiki; hatırla hadi, ben de sondum o günkü gibi. Demiştin ya hani, eskiden bi onu bi bunu severdim, biliyorum güzelim. Ben de onlardan biriyim. Hiç farkım yok...!

Anladım ki çare değil yıkılan aşklara yalvarmak, kolay değil seni deli gibi severken, bu ağır cezaya katlanmak. Anladım ki bitmiş artık herşey. Bir umut daha yok, son buldu bu aşk... Hüzünle karışık birşeyler var şimdi içimde. Bir yanım kal diyor, bir yanım git buralardan. Kolay olsaydı, inan durmazdım buralarda bir saniye. Al bu canımı artık Allah'ım, kurtulayım bu aşktan. Ya da gideyim buralardan, bensiz rahat olsun sevdiğim. Ellerle tadını çıkarsın yalan aşkların...

Şimdi senelerce çektiğim hasretim yüreğimde. Ağır ağır bastırıyor geceleri. Bir koca çığlık var ki içimde, yalvarıyor bana. Al beni diye... Yavaş yavaş geliyor ayrılık, ve başlıyor ebedi yalnızlık. Yavaş yavaş eriyor bu can, tükeniyor umutlar. Benden bu kadar...

Yüreğin paslanmış benden sonra, sevemedin ya hani kimseyi. O kalp haram benden başkasına, her ne kadar benim olmasan da... Şimdi yanıyor yüreğim, o taş kalbini terketmeliyim. Deli gibi sevsem de seni, yaralı kalbimi alıp buralardan gitmeylim...

FURKAN GÜLDEN