Belki bir gün özlersin beni

Belki birgün özlersin beni
Hayalim düşer gözlerine
Dalıp gidersin
Hatıralar yaralar seni
Yanımda olmak istersin
Olamazsın..

Belki birgün özlersin beni
Başka biriyle beraberken anarsın
Söyledigim sözler yakar içini
Yerimin dolmadıgını görünce
Beni arar bedenin..

Belki birgün özlersin beni
Açarsın bir şiirimi okursun sessizce
Sensizlige yazılan o şiirleri
Okursun gözyaşlarınla.

Belki birgün özlersin beni
Kim bilir belki bambaşka bir şehirde
Aklına geliveririm o an
Duraklarsın önce
Sonra hafif tebessümle anarsın beni
Ama bilirsin asla dönemezsin geri.

Belki birgün özlersin beni
Gezdigimiz öpüştügümüz o caddelerde
Belki yanında başkası olur ama
Dolduramaz benim yerimi
Sevemezki benim kimseler kadar seni
Ve sende bunu iyi bilirsin
Derin derin geçirirsin içini
Doldurursun gözlerini.

Belki hala seviyorsun beni
Veya kim bilir başkalarını..
Belki bir gün özlersin beni
İşte ozaman anlarsınki zaman dönmüyor geri.

Ozan Emir Özcan