Belki Bilmediklerin Şiiri - Müzeyyen Boyraz

Daha ilk görüşte yıldırımla yüreğime değip,
olsa da ayrılık ben de hiç bitmeyenim;

Kaç yıl önceydi bir gazetede görmüştüm,
hançer yarası haberi son veren senden?
Kader-i arabamıydı sarışın ve renkli gözlü,
adı olsun tadı esmer bana benzemeyenden?
Yoksa sebeb-i idealin miydi sana dair,
hep eksik kalan yanını şiirle süslediğinden?

Seni sadece sen diye seven beni ıskalayıp,
yaşamına seçmeyenim;

Nihayet aşk kapını çalıp evleniyormuşsun,
sende yitik ben için bu sayılır mı müjdeden?
Ama yüreğim seni mutlu görmek ister ya,
duydun mu “mutlu ol” dileğimi Atakuleden?
Bilmem riyâ sayar mıydın alıp da yollasam,
biten umut buketimi o çiçekçi güzelden?

Bir bütünken bende yüreğine değdirmeyip,
olsa da seyrek fasılada belki özleyenim;

En son ne zaman görüşmüştük biz seninle,
kaç yıl, yada kaç asır geçti üzerinden?
Hangi yeni yıla merhabaydı elvedası eksik,
sana dokunan son gece olacakmış bilmeden?
Bir garip hüzün çökmüş müydü sana da,
inerken Kızılay’da gözyaşımı göstermeden?

Gitmemek üzere son gelişimi anlamayıp,
“benimle kal” diyemeyenim;

Şüphe duyar mıydın titreyen dil konuşabilse,
gidemediğim evimin bana dar geleceğinden?
Fark eder miydin çare olamadığına dostlarımın,
elimden kayan yaşam hissine düştüğümden?
Yüreğin yanar mıydı son bir haber duysaydın,
yokluğunu ecel sayıp vakitsiz öldüğümden?

01 Haziran 2009/Ankara