Belki Beni Anlardın Şiiri - Nail Ergun

Böyle tek başıma çok mutluyum ben
Çalma kutlu yalnızlığımı ne olur benden
Bıktım artık hep gelenden, gidenden
Aklıma girebilsen, belki beni anlardın…

Birikmiş acılarım vardı omuzumda
Acılarım taze, daha çiçekleri burnunda
Bu yük benden başka kimin umurunda
Bir el atabilsen, belki beni anlardın…

Senin kokun da vardı, dikenin de
Dikenin bende kaldı, kokun el de
Al tut bakalım avucunda, elinde
Bir dokunabilsen, belki beni anlardın…

Aşkımın çıkmaz sokağıydın sen benim
Çıkışının olmadığını girince farkettim
O sokaktaki çaldığım her kapıdan itildim
Çaresizliğimi yaşayabilsen, belki beni anlardın…

Dün akşam kadehimi sana kaldırdım yine
Aynada gördüğüm, bana bakan kendimle
Hep hayalimdi karşılıklı içmek seninle
Masama bir oturabilsen, belki beni anlardın.

Bir türlü uyumak istemiyorum geceleri
Korkuyorum kaybolur diye, zaman perileri
Onlar için açıktır hep odamın pencereleri
Odama bir gelebilsen, belki beni anlardın…

Bilemedim kaderim ak mıydı, kara mı
Hiçbir tartı tartamazdı, gönül daramı
İlacım sendin, saracaktın kalp yaramı
Sevgimi hissedebilsen, belki beni anlardın…

Artık celladım sen oldun benim, sen
Ölüm bile güzel gelecek, senin elinden
Hadi, ilmik zaten boynumda, asılıver ipinden
Onu çekebilsen, belki beni daha iyi anlardın…