Belki Ben Gelebilirim Şiiri - Sabri Yıldız

Belki ben hayal gibi gelebiririm
Aşkınlaeriyen bedenimi terk edebilirim

Ben her gece hayalinle sarhoşum
Oturduğum masada bir ben
Birde karşımda hayalin bir kadeh gibi
Dol derim kadehe doldukça kadeh

Hayal denen şey alır beni masadan
Karanlık sokaklara girerim yürürüm
Ay kılavuzum olur ben hep seni ararım
Hep seni ararım hepseni

Ve sokaklar bıkar benden
Hele şu ev bahçesinin bana azab verdiği
Öyle uzak tutarki seni benden
Öyle gözlerim öyle gözlerim dolar ki

Sabahlara erişirim bir kez seni görmeden
Boğazımda bir hıçkırıkla seni ararken
Güneş öyle tebessümle doğar ki
Beni gören insanlarda öyle garip bakar ki