Belki tapmıyordum sana inancımdan ötürü
Diz çökmüyordum önünde kapanmıyordum ayaklarına,
Ama bulutlar yorganım yıldızlar arkadaşımdı martılar yoldaşım
Mutluydum herşeye rağmen kimse bozamazdı neşemi
Mutluluğum gölgelenemezdi
Huzurum saat gibi işliyordu bozulamazdı
Sonra ne oldu diye soracak bu şiiri okuyan insanlar;
Elbette öğenecekler ama en çok sen merak edeceksin`,
Malesef sen asla öğrenemeyeceksin....
Kayıt Tarihi : 7.12.2005 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!