Senin yolların hep taşlıydı; ben ise çıplak ayak yürüdüm o yolları.
Her adımda canım yandı, derimin altına kadar işleyen bir acı bıraktı o taşlar.
Ama yine de durmadım; senin gölgenin benden bir adım önde oluşu bile
yürümek için bir sebep sayıldı içimde.
Çünkü ben, senin varlığına yakın olmayı, uzaklığının acısına tercih eden biriydim.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta