Belki Aşk Şiiri - Feriha Deniz Esen

Belki keder kömür karasıdır
Akar yüzümün asfaltından
Belki dün, tarlada unutulmuş başaktır
Ekmeğimin mayasından içi buruk
Ve yarın, ürkek ceylanın kendine baktığı sudur
Kirpiklerinden hayat içen

Aşk beni unuttu
Gölgesinde uyuttu
Nefesimi tutsam sen diye
Yıldızlar yağar üstüme

Belki en derin uykudur gidişin
Geldiğinde şaha kalkan at
Uyanışının rüyasıdır

Belki savaş meydanıdır öfkenin donattığı kılıç
Bilenmemiş yıldızların ağzıdır aysız gece
Ve belki taş ocağı işçisidir
Gönlümdeki cevherin alınyazısı
Ve hep vedadır belki
Yollardaki ayak izleri

Belki imkansız olandır
Sevdaların kentsizliği

Belki parantez kapanmamıştır henüz üstümüze
Gaf' tan kaf’a yol vardır her satırbaşında
Belki içimizdeki her ihtilal dışımızda doğurur
kelebeklerini
Ve belki
Evet belki her ihtimal aşkın kölesidir
Kürek çekilmiş yalnızlığın dualarında

Seni yollarda bıraktım
Kalbime kilit taktım
Git gidebildiğin kadar aşk…