Belki ararsın Şiiri - Hüzün Yücel

Karanlıktayım, yalnızım
belki karanlığa mahkumun,
kim bilir?
Bir sen varsın sanırdım
ama yoksun,
yoksun işte,
yoksun bak.
Soğuk ve çıplak gecelerde yalnızım
sahtekar yüzler karşımda
bana bakıyor,
gülümsüyorlar bana,
her acı çekişimde
kalbim boş,
bomboş şimdi…
Her dolu olduğunu düşündüğümde
eğreti insanların, bana yaptıklarını düşünüyorum.
ve kalbim kanıyor…
Yalnızlar rıhtımınaki ruhum
acı içinde
kanıyor,
kanıyor
her darbe vuruluşunda
ve çaresiz tekrar boş odama dönüyorum,
bu kez kadehimi yalnızlığıma kaldırıyorum
sıcacık göz yaşlarım eşlik ediyor acıma
yoldaşım oluyor içimdeki sessiz çığlığım
kimse duymuyor
duymayacak da sesimi…
Sonra seni düşünüyorum
her saniye, her dakika
beynimde sen varsın
ama sana dokunamıyorum
seni her istediğimde,
hayalin takılıyor gözlerime,
film şeridi yani
geçiyor gözlerimin önünden siluetin.
“Belki arar” diye umuyorum
ama aramıyorsun
gece biterken ben, umutlarımı
bir sonraki güne erteliyorum
belki,
belki
ararsın beni…

27 / 03 / 2006
CİHANGİR - “HANİ GELECEĞİM DEMİŞTİN AMA GELMEDİN”