hayatın bir yerinde duruyoruz
aşk yok sevgi yok olan yalnızlık
sen varsın sadece hayatın bu deminde
çocuklar kuş misali kendi rüyasında
hayattan yorulmuş bir eş çogu zaman
sanada cazip gelmeyebilir aynı kadın
aynı sabah aynı akşam ve sevişmeler
onlarla sanki duruyor hayat zamanda
aklında şimdi artık olmayanlar gidenler
birde çocukluğun tüm bunların arasında
aklının en taze yerinde sürekli sahnede
hep onlar olsun istiyoruz yanımızda
yaşamak nefes almak değilki biliyoruz
ama zamanımızı nefes almakla geçiriyoruz
ufak bir heyecan katmak lazım bir kenarından
artık yürümeyi unutmuş nefes alan hayatımıza
ne bileyim becerebilirsek aşık olmayı denemeli
sabah yürüyüşlerinde rasladığın gülen kadına
elindeki su şişesi belkide paylaşmak içindir
yanıp kavrulan yalnızlıgın sendeki travmasına
korkuları bir kenara koy hatta boş ver
değişime ihtiyaç var çık kozandan kanatlan
zaten kaç günlük saltanatın kaldı ne bileceksin
bir gün bile olsa kelebek gibi yukardan bakacaksın
bak son bahar bile olsa güneş bu vakitlerde sıcak
kalk o banktan yıllanmış agacın altında bir gayret
yine önünden geçiyor belki sana lazım olan kan
belkide hala alacagın vardır bitti sandığın hayattan
sana bakıp geçen elindeki su şişeli gülen kadından
Kayıt Tarihi : 1.11.2010 10:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu sabah yalnız başına parkta otururken uzun zamanlar yaptığım gibi hoş bir kadın sabah yürüyüşünde eline su şişesi baktı ve gülüp geçti.ve cebimdeki kagıda bu satırlar düştü o an
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!