Belki Şiiri - Serkan Aslan

Belkide kendi ellerimle mahkum ettim;
Umudumu karanlığa, hasretimi sensizliğe.
Belkide mutlu yarınları çaresizliğe...
Ne ettiysem ben ettim,
Ben en büyük hatayı kendimden kaçmakla ettim.
Kayadibi aşklarından değildi benim sevdam.
Ne de basit bir gönül oyunu.
Arka sokaklarda buluşan iki sevgilinin
Tenhalarda biten yapmacık sevgilerine de benzemezdi. Sana 'Seviyorum' demekten başka hiçbir şeyden korkmayan korkusuz bir yüreğin,
Ya da herşeyi seninle olan bir dünyanın tertemiz aşkıydı. Birbiri ardına kültablasında sönen izmaritlerin gayesiydi tesellim...
Avuntumdu seni her görüşüm.
Doğacak günle gelecek ümitleri bekleyişti gecelerim.
En çok sanaydı özlemlerim, hasretlerim...
Hasretin biter mi diye düşünürken,
Ben sana hiçbir zaman bir daha 'Seni Seviyorum' diyemeyeceğimi anladım.....

Ve yine anladım ki;
Şimdi o gözler benim için çok ama çok uzaklardaki bir şehrin ışıkları gibi....
Öyle ki; Yağmurlarında ıslanamayacağım,
Sokaklarında kaybolamayacağım,
Belkide hiçbir zaman ulaşamayacağım bir şehir.....
Ama olsun..... insanlar umutlarıyla yaşar......

Belki Bir Gün.......................!