Belki Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Bir sabah kalkınca, sen yavrucuğum,
Yanında ben artık, olmayacağım.
Sensizlikle dolu, bu yolculuğum,
Kadere kahredip, ağlayacağım.

Yokluğun içimi, yaktı kül etti,
Hatıralar bile, yetmez gönlüme.
Sensizlik içime, sanki yerleşti,
Şimdi küskünüm ben, artık herşeye.

Gönül yarası bu, izi silinmez,
Hep kanayıp durdu, biçare gönlüm.
Neden hep aklıma gelir, bilinmez,
Ayrılıktan sonra, bu soğuk ölüm.

Bir yanda hayalin, bir yanda ölüm,
Beni çağırıyor ikisi sanki.
Sevmezsen sen beni, eğer güzelim,
Ölümü isterim, sonunda belki.