Bırak boğulayım bu girdapta
Hiç uzatma ellerini
Hiç sevmemiş yüreklerin,
Nefret tortusunda yaşadığım yalnızlık,
Bırak kemirsin beynimi.
Yüreğim
Dipsiz bucaksız uçurumlara atmalı kendini
Paramparça olmalı...
Dinmeli yıllarca taşıdığı bu acı.
Hiçliklerin nefesi öyle dolmuş ki ciğerlerime
Bırak zehirlensin nikotinle farketmez nasıl olsa..
Aksın gözyaşlarım bırak...
Belki o zaman
Hiç doğmamış çocukların
Huzuruna ererim.
Kayıt Tarihi : 11.2.2002 02:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!