Belisziz Yolculuk Şiiri - Yunus Akkale

Dünya’ya sarılıp can veren canlar
Evi barkı bırakıp yaya yürüdü
Kırkından sonrası azıp sapanlar
Dünya’yı bırakıp; Ay’a yürüdü.

Çok zor bir yeri, bulur mezarlıkta
Hayrı, hatırı sormazken sağlıkta
Kimse bilmez, bostanda korkulukta
Gerçeği bırakıp; hayâ yürüdü.

Bu günden yarın, bilinmez ileri
Doğru yıkılmazken kurtulmaz eğri
Yiğit ölmeden bilinmez değeri
Küheylanı bırak, taya yürüdü.

Yarıya yanaşmaz, alırdın dördü
Bin bir başa, binlerce çorap ördü
Hayıra sağır, kötülükte gördü
Sonsuza azıksız, paya yürüdü.

Ne iyi unutuldu, ne kötü kaldı
Baki kaldı, Hak; fanileri aldı
Gemisin bulunmaz, ummana saldı
Sonu belirsiz, semaya yürüdü.