Geceleyin saat iki: ay ışığı. Durmuş tren
tam ortasında ovanın. Uzaklarda ışık noktaları bir şehrin,
ufukta titreşir soğuk soğuk.
Sanki derin bir rüyaya dalmış gibi bir insan
ki asla hatırlamayacak orada olduğunu
odasına geri döndüğünde.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta