II
Sizi sık sık göremiyorum biliyorsunuz
Ben dünyanın bodrum katındayım.
Siz geçerken ayaklarınız çarpıyor gözüme
Siz bilmiyorsunuz ki ayaklarınızın altındayım.
Diyelim çıktınız bir kapıdan, ya sonra?
Kapılardan çıkmak bu kadar kolaymış gibi
Sanki bir dışarısı varmış gibi
Diyelim dışarı çıktınız, ya sonra?
Her köşe başında sizi bekliyorum
Ellerinize ve düşüncelerinize değiyorum.
Şöyle biraz kafamı uzatsam
Görüyorum sizi yemek yerken.
Dişlerinizde bir öfkenin kırıntısı mı var ne?
Öfkelerinizi kürdanla temizliyorsunuz, ondan biliyorum.
Çok kirlenmiş ruhunuz, siz fark etmeseniz de
Ruhunuzu ıslak mendillerle siliyorsunuz, ondan biliyorum.
Bir ağır metal tadını andırıyor sizin şu yaşamınız
Ağır metallere tahammülünüz yok, ondan biliyorum.
Farkında mısınız ne çok içtiniz bu akşam,
Ayaklarınız birbirine dolaşıyor gibi.
Sendeliyorsunuz desem değil, belki de tutunmaya çalışıyorsunuz da
Alkolü bahane ediyorsunuz şu gülünecek halinize.
Bir boşluğu iteler gibi yürüyorsunuz,
Biraz kafamı uzatsam sanki sürekli gülüyorsunuz
Baş dönmelerinizi görüyorum uzaktan
Sanki bir çocuksunuz da siz
Böyle her adımda kendinizi büyütüyorsunuz.
Azıcık telaşlansanız anlarım adımlarınızdan
Hele korkularınız, hele korkularınız
Büsbütün ayakkabılarınızda duruyor öylece, hiç bırakmıyor sizi.
Kendinize ara sıra rahatlık satın alıyorsunuz da
Biraz olsun adımlarınızı düzeltiyorsunuz.
Böylece günler, gecelerce gidecek geleceksiniz penceremin önünden
Hiç boşuna düşünmeyin, nasılsa belirsizlik gelir vurur sizi bir yerinizden.
Kayıt Tarihi : 7.3.2012 16:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!