Belirsizlik Şiiri - Cebrail Tanrıverdi

ne kötü uzaklara düşmek senle
ne kötü düşmüşlüğünde düşman zaman bize
ne avutur
ne paklar bizi
anlayacağımız hiç birşey kalmadı
ne de paylaşa bilecek
hep eskiyi yatırıp masaya tükenmişlikle yargılıyoruz
bize ait birşey kalmamış gibi küfrediyoruz geçen
her an'a
böylesi yok oluş neden neden
bilinmezlik içinde sır oldu duygularımız
her şey yalanmış tabiriyle uymak kaderciliğe
sen ve biz
o kadar kolaymıydık
o kadar güçsüzmüydük
yenildik hayata
ikimizde çekilmişiz köşemize köşe kapmaca oynar gibi
ele geçirdiğimiz köşede mutlu olmaya çalışıyoruz
ne kötü dost
ne kötü sevgili
böylesi çaresizliğin içinde yaşamak
birbirimizden böyle düşman gibi kaçmak
hangi kitap yazar ki
anlamadan yargılamak
anlaşılmadan mahküm olmak
bilemiyorum artık sonu gelmez bir sergüzeşte
bizi nerde aramak lazım
yada susarak
suskunluğumuzdaki çığlığı bastırmak
mahşere bırakmakmıdır hesabı
susma öyle dargın değilim
suçluda değilim
ben sadece sana tutukluyum
yelkovan ve akrep gibi hep kovalayacakmıyız
bende ki seni
sende ki beni
bilmiyorum sevgili anlamakta zor
her karmaşanın içinde senle karşılaşmak zor
oysa sevmek bir nehir gibi olmalı durmadan akmalı gönüllere
aşkta durmalı, durulanmalı insan
ne kadar yaşayacağımızı bilmeden
doyumsuzlukta her şeyi tüketmemeli
yarınlara kalmalı mahşere değil
anlamıyorum ve anlamakta istemiyorum
bende ki gitmişlik sendeki duraktır
sendeki durak geleni karşılamaksa eğer
susma söle
sevgili, dost

Cebrail Tanrıverdi 15.08.2012