Belirsizlik Şiiri - Orhan Özçelik

Hasretin denizinde batmıştı umut sandalım,
Sonra bir bir karaya vurdu yürek parçalarım.
Topladım ama,öyle çok eksik var yarınlarıma,
Bir güne yetecek yürek olmadı topladıklarım.

Umudum yitik,
Yüreğim eksik.
Günü yaşamak şüpheli,
Yarın ise hepten belirsiz şimdilik.

Sene bin dokuz yüz doksan dokuz diye başlar,
Aslında biten hayatımın başlangıcıydı bu sayfalar.
Yok olan bir dünya ve o dünyanın bıraktığı izler,
Yeniden doğuşun,bir daha başlamanın olmadığ anlar.

Karışık duygular,
Çok zor anlar.
Akıl mantık kapsam dışı,
Unutulan doğrular.

Bir gönül hikayesinin not defterinin son satırları,
Son halkaları,boğazımda düğümlenen son hıçkırıkları.
Başlamış bir yerde ama nerede biteceği belirsiz,
Karanlık bir yolun hiç görünmeyen karanlık yolcuları.

Pişmanlığın zirvesi,
Ahların vahların son noktası.
Her şey ortada,
Huzurlarda kırılan kader tası.

Zararların hesabı tutulmuyor,karıştı her şey bir birine,
Kaybedenler ve kaybolanlar var küsmüşler kaderine.
Bir de şanssızlığa kurbanlar var, hak etmeyenler var,
Bu gün onlar da eminim çok pişman sevdiklerine.

İrade hesabı,
Kar ya da zarar oranı.
Her adımda bir yanlış,
Ve her yanlışın bir dramı.

Verdiğin değeri nereye verdiğin çok önemli,
Dengelerin tutması, verilenler değer bilinmeli.
Yokluğu varlığı taşıyabilen,kendini taşıyabilen,
Her anında yanında olabilene değer vermeli.

Giden gider,
Sen beklersin.
Başını öne eğer,
Yanlışı nerede yaptım dersin.