Zennehar Yılmaz - Belirsiz Gölgeler Şiir ...

Susuyor yine yüreğim belirsiz gölgelere Hayale dalmaktan çekinir gibi yine Mahkûmiyetten mi yoksa mahkûm etmekten mi bilemiyorum Ucuza sattım ruhumun ince yapraklı güllerini Leylaklar açmak için sırada bekliyor ben susuyorum yine Dikeninin açtığı yaraları sarmalar gülden soluk yüreğimin Leylakların sadeliğine yer açıyorum Nedensiz yarına çıkmayı bekliyorum yine Korkum yok nefessiz kalıştan Ancak doyumsuzca aldığım nefesin esiri olmuşum Doyuncaya kadar içime çekmek istiyorum yine yarını Gölgelerin titreten ürkekliğini hissediyor yüreğim Korkuyorum sanki kapanmasından bulutlar güneşi Demini almamış bir bardak çay gibiyim hayattan Şekeri eksik soğuk buz gibi renksiz Kuytularda kâğıt kartonları üstüne yorgan yapan kimsesizler gibiyim Yüreğim boşlukta sebebini yaşamak istiyor hayatın Terk edilişleri unutup yeniden bahar olmak istiyor yüreğim Kışlar dar usanmış sonbaharı yaşlanmış nisan yağmurları gözlerime taşınmış Yazımın mis kokulu meyveleri tenime değmiyor dilim tatmıyor Unutulmuş kıvamları mevsimin gecem gündüzüm Sorgusuz sualsiz mahkûmiyetlerim var olmuş kopuyorum nefesten Sığıntıyım mevsimler arasında kayıbım çareler içindeki çaresizlikte Ben yine sebepsiz susuyorum belli belirsiz gölgelere…