Belirsiz bir anatomide en ücra organım b ...

Dokunuyor gündüz, güneş, akşam ve suları
Dokunuyor ruhuma.
Zaman karasal bir yalnızlık
Bir hilebaz, göcebe bir masaldır

Oysa insan en çok kendisine ağlarmış.

Her hudutta bir sığınmacı kaptırdım dikenli tellere
Her yolun sonunda bir kavuşmanın parmaklarını uzattım dişli çarklara
Ağzı kıtlık görmüş kavimler geçti üstümden
Jeopolitik konumumdan utandım
Kirli ve yamalı
Sırtım dönüktü
İki defa inanmadım hançere

Baktım olmadı
Baktım göremedim
Kalkıp gelmek istedim
Geldiğimde çoktan ellerini yıkamıştı masal kahramanı

Yasak meyveyi ısırır gibi
Allah'ın huzurunu kaçırır gibi bir delta ovasında
Saçlarını yeni taramış
Kendini sokağa yeni atmış haklı bir isyan gibi
Sesini aradım,
İhtiyaçlıydım
Dönüp dönüp kendi ellerimi öptüm ayazda
Sustum
Ağladım
Sustum
Bağırdım

Herkesin öldüğü bir kent muharebesi bu sanki
Kuytusundan yeni çıkmış bir korkak gibi cesetleri çiğneyerek yürüyorum yeryüzünde