Koyu renk donuk, trajedili bir tablo
Belli belirsiz silik çizgiler gibi
Akıp giden kanlı yaş gibi
Sözler söylenir
Geçmiş acı dolu
İyide ne olacak bu işin sonu
Nefsim ile yaşamım batıyor
Nefsim ile dağlar kadar yükseliyorum
Şu ezanları bir kerelik dinlesem
Hayatın suyunda kulaçsız yüzsem
Zevk ve sezgilerimi yüreğimde tutarak
Açsam kollarımı güneşe doğru
Ve dönsem arkamı güneşin battığı o ufka.
Kayıt Tarihi : 13.8.2007 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!