Belhüm Adal Şiiri - Osman Erdoğmuş

Gündüz geceyle kaim, haftalarda aylarla,
Rahmet gökten inerken ilişkisi bağlarla,
Su gibi akıp giden asırlarla, çağlarla,
…..İlişkiyi bulup da kuramıyorsan bağı,
…..Hayvan gibisin, belki, hayvandan da aşağı.

Burnunla nefes alır, konuşursun dilinle.
Kalbinle duygulanır, tutuyorsun elinle.
Kâinatı sığdırmış görüyorsun gözünle.
…..İlimle, marifetle öremiyorsan ağı.
…..Hayvan gibisin, belki, hayvandan da aşağı.

Daldın çıkamıyorsun hayatın girdabına.
Niçin bakmıyorsun hiç kâinat kitabına.
Muhatap oluyorsun Rabbimin hitabına.
…..Eğer haddini bilip denk almazsan ayağı,
…..Hayvan gibisin, belki, hayvandan da aşağı.

Akıl ve hikmet verdi duygularla donattı.
Ne var ne yok her şeyi, senin için yarattı.
Peygamberler gönderdi yolunu aydınlattı.
…..Her şey önünde iken yakamazsan çerağı,
…..Hayvan gibisin, belki, hayvandan da aşağı.

Güneşiyle ısınır, havasını solursun.
Mevcudatı anlayan tek canlı sen olursun.
Muhakkak ki ararsan Yaratanı bulursun.
…..Her yolun bir sonu var göremezsen durağı,
…..Hayvan gibisin, belki, hayvandan da aşağı.

Rabbim önüne sermiş sayısızca nimeti.
“Bir” bilerek tanırsan verecektir cenneti.
Âlemlere rahmettir, ol Muhammed ümmeti.
…..İslam okyanusuna akıtmazsan ırmağı,
…..Hayvan gibisin, belki, hayvandan da aşağı.