Taşırım hüznü
bir gül inceliğinde
göğsümde
yaralı kuşlar beslerim
ve bir bozkır akşamı kadar
sessiz ve mahzundur kalbim
Anadolu’dan
ve onun değişmeyen yazgısından
geçerim suskun ve kaygılı
başak başak Konya Ovası’nı
ve adına türkü yakılan
Zap Suyu ile Şavata’yı
sonra hasta öküz karasaban susuz çay
kavaksa en içli öykücüdür
harcanan emek ve doğu adına
dalgın ve sapsarı düşünür
Bu ekmek kavgalı
yokluk alınlara oymuş yazıtını
evlerse tezek boğuntusu
kış gelir bir de kızamık korkusu
hani doktor hani ilaç hani yol
kirletilmiş buralarda
insanlığın onuru.
1975
Kayıt Tarihi : 5.11.2018 08:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!