Belenobası Köyü
Güneş,gözlerini ovarak doğarken ufuktan.
Bilin ki,kalkmayan bir köylü yoktur yataktan.
Batarken Güneş,tepeleri hep dağ görür.
Doğarken,o dağlar işlenmiştir,bağ görür.
Zamanla yarışır,Güneşle yarışır köylüm.
Teriyle suladığı toprakla,barışır köylüm.
Sahile uzak bu tepeler,yağan karla buz olur.
Kar sularıyla beslenen tepelerde, karpuz olur.
Belenobası karpuzunun içi; kan renginde al olur.
Yiyenler bilir,sanki karpuz,karpuz değil bal olur.
Boşa gitmez köylümün asla,gayreti,çabası.
Bütün köylere örnek olsun,Manavgat’ın Belenobası...
2001
Mustafa EROL
Manavgat/Antalya
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!