Belediye Lambasının Yası

Karanlık geceleri onlara sormak lazım,
Onlar bilir bu yalnızlığı, yalnız onlar.
Benimkisi de bir nevi öyle ya, alın yazım,
Bu laneti gece belediye lambasına bakan anlar.

Onu izleyenler, ona bakanlar,
Yani uyumayanlar istisnasız her gece.
Cümleler biter, kelimeler bir bir susar,
Dayanamaz artık kelimedeki hece.

Haykırır ışıklarını dışarı tek tek,
Hezeyan duygusu kadar eski bir yoldaş.
Cümlelere bak, cümleler söyleyecek,
Nasıl kurban edildik biz bu gecelere baş baş.

Sonra mum ışığı gibi sallanır lamba,
Rüzgar değil bu, bu aşk olsa gerek.
Yanmıştır usulca eski bir aba,
Aşık yemin eder: Kimse bilmeyecek.

Karanlık gece ve belediye lambası,
Yürüdüğüm yolun değişmez iki mukaddesi.
Nasıl ki her şair bilmez her mahlası,
Gerekmez sevgilinin de şairini bilmesi.

Yalnız bilsin artık sevgililer,
Bilsinler belediye lambasını.
Her şair gider, her şiir zamanla biter,
Ancak değişmeyecektir belediye lambasının yası