Yok, farz etsek kalçayı ve ondaki olanı?
Bir düşünün durumu! Neye yarar o, insan?
Der-hatır et anüsü! Bırak geri kalanı!
Ondan mahrum bir kulu, mümkün ise sen ins san(!)
Yiyip, içip, hazmedip, olmasaydı tahliye?
Ne olurdu garibin, son durumu sen söyle!
Varmı çare felaha, çırpınsa “ah, vah” diye?
De çatlatma adamı, yüzüme bakma öyle!
Detayları geçelim, dem vuralım kademden;
Tüm organlar tastamam, eksik yalnız ayaklar.
Kurma böyle bir hayal, alma onu âdemden!
Herkes sussa inan ki, feryat eder uyaklar.
Fuzuli’mi şu mevzu? Pek gündeme gelmiyor!
Çok yorumlar sadece, olur belden yukarı.
İnsanoğlu nimetin, kıymetini bilmiyor!
Terk ederek şükür’ü, kaybediyor çok karı.
Ona ilginç gelmiyor, parmak gibi bir konu(!)
Güya büyük düşünüp, büyük adam(!) olacak.
Şu parmaktan önemsiz, çok mevzunun bir tonu!
Kaybederse onu kul, yarım adam kalacak!
Ya Rab mahrum bırakma, organımın tekinden!
Bir kıl olsa bile o; elzem bana bilirim!
Alsan tüy ve kılını, bir marazla her kimden,
Aslan gibi yiğidi, epey gülünç bulurum.
Cihat ŞAHİN
02.08.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 2.8.2010 07:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!