Belde-i Tayyibe Şiiri - Bahadır Gürler

Kubbende hazin ezanların akseder.
Hafif bir yağmur şıpırtısı derinden..
Gökte martılar huşû ile rakseder
Ağlar mı bulut? Ağlarsa kederinden...

Ki elim bir elemdir senden iftirak,
Kalpte titrer hasret türküsüyle mızrap..
Düşen yağmura gözyaşıyla iştirak..
Güneş doğsa da bitiverse ızdırap.

Açsın gün, ışıldasın Boğazında su
Bırak kavuşsun sana seni özleyen.
Ufkunda boğulsun gecenin kâbusu
Yıldızın yaldızı; yüzünü gözleyen...

Bir tebessüm et gülümsesin Beyazıt,
Beyoğlu’nun kahkahası da cabası..
Renklerin kardeş de siyahla beyaz zıt.
Senden gayrılık İstiklal’in çabası..

Eminönü’nde esen deniz kokusu...
Sirkeci sokakları eski-püskü, dar..
Karşıya geçmek; yaşlı vapur korkusu,
Hatıralarda kalan, eski Üsküdar...

Kolye gibi Haliç.. Yakışmış boynuna,
Galata’da balıkçıların günüdür.
Yas tutmuş yosunlar yaslanmış koynuna
Kedilerin, kuşlarının düğünüdür.

Bin bir çeşit çiçek çağırır baharı
Yedi tepende yetmiş iki buçuk renk...
Çamlıca’da uçar çayların buharı,
Kanlıca’nın keyfi de Beşiktaş’a denk.

Emirgan’da hürdür hep kelebekler,
Tertemiz hava, mavi gök ve sarı yer...
Kayıklar koyda, İstinye’de bekler
Ve üşür her rüzgarda serin Sarıyer.

Bak, haşmetiyle Fatih, surlarda dimdik!
Gör, Eyüp taşlarına değen başları:
“Hâdimiz Mevlâ’ya, evvel de hâdimdik”
Ve düşer bir ihtiyarın gözyaşları...

Ey belde-i tayyibe! Mahzunsun neden?
Senin yerinde Ayasofya inlesin.
Fethinin marşını okutalım minareden
Âlem seni Sultanahmet’ten dinlesin..

Şimdi sevdamız; hayalimizsin dünkü;
Geldik mazide, seni Rumistan bulduk.
Bilsinler ebediyyen bizimsin çünkü,
Biz on dört asır önceden İstanbul’duk!