Belanın Belası Şiiri - Salih Özalaşan

Yaş kırk kusur, geçti ömrümün yarıdan fazlası
Gönül sonbahar olmaz ki gönülde çiçek açması
Zamanıdır normal hep karların yağması
Gel gör ki; kar ortasında bir çiçek 'belanın belası'
Rengi bir başka, tadı cennet hurması
Kokusu bir başka bin bir çiçek esansı
Beklerdim çok yakın karlarda solması
Gel gör ki; dal budak sardı, bu çiçek 'belanın belası'
Öyle bir aşkım deyişi var ki yüreği yakan şarkı
Gözlerinde kaybolurum sapıttı feleğim çarkı
Mevsim kış ya gönlümün yok ilkbahardan farkı
Gel gör ki; elim kolum çaresizlikten bağlı
Beni kara sevda eyledi 'belanın belası'
Sesini duysa, mümkün mü bülbülün kıskanmaması
Yanında sessiz kalır nehirlerin çağlaması
Gel gör ki; öyle çabuk ki parlaması 'belanın belası'
Korkarım yakındır kendindende beni kıskanması
Meğer ne zormuş yüreğin 26 bedenin 46 olması
Sanırım buna örnek, 'kardelenin kar ortasında açması'
Seviyorum, seviyor umurumda mı saçımın ağarması
Canımın içi, aşkım, yüreğimin son sevdası
Gel gör ki; beni şair etti, son demimde, 'belanın belası'

Yazım tarihi 08-04-2003 Saat 14,00
Salih Özalaşan