Belan Buysa, Gül Ona! Şiiri - Cihat Şahin

Ey evhamlı gafil nefs, akıl veren kim sana?
Fikir değil verdiği, basbayağı kin sana!
Dermanları dert sanmak; daniskası cehil’in,
Yeryüzüne gelmesi, piyangodur insana!

Sınav yeri şu cihan, zannetme ki zevk yeri!
Yol üstünde bir durak, ahiret’e sevk yeri!
Hak etmeden zevklenmek, makul müdür de hele?
Eğlenmeyi seversen; tehir eyle zevkleri!

Kolay değil imtihan, bilmelisin sen bunu!
Sakın alma hafife, çok önemli bu konu!
Senin için mühimse; endişe-i istikbal;
Yarınları düşünme, hesap eyle en sonu!

Ya aleyhte ya lehte; şahit kula şu anlar!
Yazılıyor durmadan; artı, eksi puanlar!
Sınavını bitiren, sevk olurken Ukba’ya,
Yerlerini alırlar, bir baksana doğanlar!

Acı, tatlı her olay, bir deneme âdem’e!
Adapte ol şu işe, çık Cennette kademe!
Akil isen faniyle, kazan sende bekayı,
Ahmak gibi kaybedip, mahkûm olma âdem’e!

Bela sanıp korktuğun; bir hediye gerçekte!
İtimat et sözüme, tasdik ile “el-hak” de!
Her çektiğin sıkıntı; çok rakamlı birer çek,
İsyan etme, “şükür” et, Haktan gelen her çek’te!

Tez sürura dönüşsün, kalbi yakan kederin!
Tevekkülle karşıla; her ne ise kaderin!
Acılara güldükçe; güller açsın bahtında,
Sabrın kadar artmada, bil ey nefsim ederin!

Cihat ŞAHİN
16.02.2011-İZMİR