Seninle yaşadım, seninle güldüm
Her şey bitti bir anda anlamadan
En papatyalı ovalar seni
En dalgalı rıhtımlarsa beni buldu
Hiç düşünmedin beni
Sormadın niye güneş doğmadı diye
Öyle ya sen mutluluk çemberindeydin
Bense yalnızlık kuyusunda mahkum
Of bile çektiremez ettin ya beni
Helal olsu, helal be belalım
Beklemedim hiç yalnızlık durağında
Bekledim bir sonraki mutluluk trenini
Beni vurdun ya, yıktın ya beni
Helal olsun, helal olsun belalım
Tam bitmişti bütün acılar seninle
İnandırdın beni sarı pancurlu, turuncu çatılı mutluluk evimize
İnanıp sana hayal ederken bizi
Kandırıp gittin ya çocuk gibi
Helal olsun, helal olsun belalım
Artık bütün arabesk hüzünleri ezberledim
Yalnızlığıma alıştırdım kendimi
Harcadım cebimdeki bütün masalları
Öyle ya sen leylaydın, bense
Boş ver sen mutlu ol, düşünme beni
Canımdın, canımdın be belalım
Tuna KEMERİZ
21.01.2001
Pazartesi
Kayıt Tarihi : 17.6.2004 16:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuna Kemeriz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/06/17/belalim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!