Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tadabilsem Sevmeyi
Nasıl ki, Cehennem'de her insan, ayrı yanar;
Sevgisiz, yalnız insan, Dünya'da böyle donar...
Ipıssız bir çöl, sevimeyen hayat susuz;
Başkalarının mutluluğu güneşi yakar...
Hak edememek bile, bir sevgiyi, ne acı;
Garip gönüllerin, sadece sevgidir ilacı..
Sevmek, gerçekten tadabilsem bu duyğuyu;
Mahrum etme ALLAH'ım, haram etme uykuyu..
Yakar Güneş'i,başkalarının mutluluğu,
Sevmek, gerçekten tadabilsem bu duyğuyu...
Erdal Sayıl
Başıma tac eyledim,nur diye seni andım
Yandım pervanelertek,közüm sönmez belalım.
Min ovçu nişan aldı,uçub baxçana düşdüm
Üreyimden vuruldum,üzüm gülmez belalım
........
BİR GİRDİM BU SAYFAYA BİR TÜRLÜ ÇIKAMIYORUM..
BU BEYİTLERİ ALIP KAÇAYIM BARİ....
TEBRİKLER TEKRAR TEKRAR...
Gülnaren öldü gitti,can evi pare pare
Şimdi gam odasında,sazım dinmez belalım
son derece güzel bir şiir kutlarım saygılarımla
Dünya cennete döndü,bir anlık hayalimde
Cismimi sarsan da sen,ruhum bilmez belalım.
Gülnaren öldü gitti,can evi pare pare
Şimdi gam odasında,sazım dinmez belalım.
...şarkı tadında güzel bir şiir okudum tebrik eder saygılar sunarım..Mehmet Karlı
Min ovçu nişan aldı,uçub baxçana düşdüm
Üreyimden vuruldum,üzüm gülmez belalım
Leman kız kardeşim canım benim,
Bu ne güzel sözler hayran kaldım.
TEBRİKLER,TEBRİKLER, TEBRİKLER
Var ol, var ol, var ol
Hamiye Alkış
Gönlümü verdim sana, düştüm hasret derdine,
Lokman hekim gelse de, çare bulmaz belalım.
Bir yüce dağ olmuşum, zirvemdeki bulutsun,
Sevgiler yağdırmazsan. bahar gelmez belalım.
Sevgili dost.
Güzel şiirine bu iki dize de benden olsun.
Ne güzel bir şiir bu böyle..?
Sevgi, fedakarlık, bekleyiş, hüzün ve en önemlisi de sevdaya vefa.....
Hepsi de sığmış gül yaprağı dizelere...
Tebrikler güzel yüreğine..
Sevgi ve saygılarla.
Mehmet Nacar
sevginin tüm dilleri güzel,yeterki kalpten gelsin..
Diline saglik..
Sevgili kardeşim Gülnare bacım
o güçlü kalemin daim olsun şiir güzel mana güzel kalem güzel her yönüyle muhteşem bir eser zevkle okudum her şeyin gönlünüzce olması dileğimle sevgi ve saygılarımı sunarım Ata yurdumdaki gardaşlarıma selamlar Tuncay Akdeniz
Çok güzel olmuş. Tebrik ederim. Türkçe yazımda q ve Xharfleri bulunmuyor. onlarla ilgili kelimelerimiz yok. Ama gördüğüm kadarıyla azericede bu harfler ve başka birkaç harf kullanılıyor. o kelimeleri yazarken o harflerin yerine türkçe kullanılan harf konsa ikinci birkere şiirini yazmazsın. bizlerde sizin lehçenizi daha iyi anlarız galiba. Ama şiir güzel, mana güzel, hece ve kafiye uyumlu. tebrikler. Kaleminiz tükenmesin. selam ve saygılar
her sey gönlnüce olur insaallah,cok icten dizelerdi samimiyyetine saygılar ,can bacım kalemin diam ilhamın bol olsun..
selam ve dua ile..
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta