Belalım... Şiiri - Abdulhamit Güllük

Yaktın, yandırdın beni,
Ayrılıp gitmeye ne gerek vardı
Öksüz olmakta varmış kaderde
Yüreğime kar yağar belalım...
Yüzüm gülmez her yağmurda
Bir yavrunun sıcaklığına hasretim
Her hüznün gölgesindeyim,
Her inleyişin nağmesinde,
Seni sayıklıyorum belalım
Elvedalara ne gerek vardı
Sen zaten çoktan gitmiştin,
Bir ismi kalmıştı sevmelerin...
Şimdi buralar yangın yeri gibi
Yanan kalbim değil,
Sadece acı bir hayat
Vefasızlığın külleri kaldı...
Her şey seni hatırlatır belalım,
Bana ördüğün bir kazak,
Ucu yanık bir mendil,
Vesikalık bir resim
Yaktın, yandırdın beni
Aşka bir su ver,
Kalbimi geri ver belalım....