Beladır Aşkın Şiiri - Çay Şairi

Sevgilim hatırlar mısın
Her şey bir gülümseme ile başlamıştı.
Sonra sen bana ben sana yazmıştım
Nerden bilirdik ki bu yolun girdabını
İkimizin gönlünde yükseldi aşk sancağı
Kader çizdik sandık olduk kaderin oyuncağı
Savurdu felek bizi vurdu ağırdan sille
Sana çekip gitmek düşmüş bana çile
Ne ben vazgeçtim senden
Ne de sen gidebildin benden.
Yine ayırılamadı kalbim kalbinden
Ben hakikati söyleyip acıyı beraber yudumlarken
Sen o gün bela okudun bana en derinden
Bana bela okudun hakikati öğrenirken
Okuduğun bela senin aşkındı be gülüm
Aşkını geri almaya çalışmak bana ölüm
Seni sevmeden yaşamak ikimize zülüm
Kulaklarımda hala sesin ey bülbülüm
Solmadı aşkın gönlümde be gülüm
Ben o kadar inandım ki ikimize
Kimseyi koyamadım yerimize
Bu adam prangalarından kurtulup gelmek istedi
Kelepçe takıldı prangalar yetmezmiş gibi
O gün anladım ki biz birbirimiz içiniz
Öyle olmasa bu kadar engel çıkarmıydı
Aşkla bakan bu gözler sürgün edilir miydi.
Sana gülüm derken dikenlerin kalbimi acıttığı
Ay parçam derken karanlığa gömüldüğümüz
sevdamızın arasına giren ayrılığın
bizi tutup karanlığa mahkum ettiğini
Hepsini görmezmisin gülüm bu bir bela
Senin bana okuduğun belanın ta kendisi
Başıma ne geldiyse seni üzdüğüm için
Bela okuyup aşkına mahkum ettiğin için.
Belaya çare yoktur, ne dua, ne ölüm
Belanın çaresi senin gözlerin be gülüm
O gülen gözlerle bak şu gözlere
Bela kalksın vuslat gelsin bize
Beladır aşkın sürgün yedim
Yıllar geçti hala dönmedim
Sanmaki umudu kaybettim
Umudu tazeledim de geldim
Bir gün sürgünden döneceğim
Ve ellerini tutup gölzerine diyeceğim
Gülüm işte ben,
Sürgünden sürgüne geldim
Sürgünden sürgününe geldim.

Bilgehan Işık