Hayal mi gerçek mi, söylesene nesin sen?
İçimde bıraktığın bir yıkıntı peşinde.
Mutluydum, tabi eskiden.
Bir tablo kadar donuk durma, saçlarından esinlen.
Dalgalan ve öyle git.
Bırak beni desem bile, sarıl bana kal yanımda.
Nasılsa yarınımdan umut yok.
Nasılsa her bir şeyim sendin ve her bir şeye anlam olan bir kadından ibaret ben.
Delirmemek elde değil, yanımda olmayınca.
Belirmesen rüyalarda.
Yanımda olmayın lan!
Mimiklerimi kaybettim; her şeyine eyvallah.
Dünyaları sersem bile beni sevmezsin.
İçimdeki her bir duygu, tabi sen bilmezsin.
Onlarca mesaj ve kapında uyuduğum bir gecenin sabahında nasıl da sersemdim.
Sıkıntılar dört bir yanda.
Sen ayrı onlardan.
Bela mıyım, ayrılık mı?
O hangi kollarda?
Tabi ki ölüm var, olmadığın bir rüyanın en karanlık sabahında.
Benim olma kabulüm ben, beni sevme sorun benim.
İnandığın her ne varsa koş peşinden sorun değil.
Belki de yıkıntıların yüzünden gördüğüm
en güzel rüyalarda bile adın beyit.
Şimdilik kalemi senden esirgedim.
Anlamı da yoktur belki yazdığım metinlerin.
En derin yaram bugün sol koluma bıraktığın
bir çizginin etrafında, diyeceksin ki aptal herif!
Umut diye sarıldığım bir dünya ve
odama hapsedilmiş hayallerin bana yeter.
Başkalarına hayran ol, geldiğin gün bayram.
Ben sıkıntılarımı harcadığım sürece yaşarım cancağızım.
Kayıt Tarihi : 13.6.2022 05:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!