Bela Çok Yakınlarda Şiiri - Umut Engin D ...

Bu şiir, bir geceye sığdı. Ama içinde yılların suskunluğu vardı. Ben o gece bir kadına aşıktım. Aklımda hep o vardı: Neslihan. Kadehime değil, onun hatırasına doluyordum. Masada iki kişiydik — ama onun sessizliği de bizimleydi. Karşımda oturan adam sadece bir oyuncu değildi. Bülent Bilgiç... sakinliğiyle konuşan, yorgunluğunu bile saygıyla taşıyan bir dost. Ben konuştum, o dinledi. Ben dağıldım, o toparladı. Ben tekrar tekrar Neslihan’ı getirdim masaya — her yudumda yeniden. Ve o her seferinde, göz ucuyla değil, kalp hizasından baktı bana. Bazen bir adamın tek sözü, bin suskunluğu onarır. İçkimiz bitti. Sözlerimiz de öyle. Odamıza çekildik. Ve ben, o gece bu şiiri yazdım. Aşk sarhoşuydum. Ama o masa, beni ayakta tuttu. Bu şiir, sadece bir kadını değil… bir erkeği de anlatır. Sessizliğiyle dinleyen, söz vermeden destek olan, varlığıyla yıkılmanı engelleyen adamı. Bu yüzden: “Bela çok yakınlarda” derken, aslında en tehlikeli şeyin insanın içindeki beklenti olduğunu bilerek yazdım. Bülent Abi, o gece yanımdaydın. Dinledin. Anladın. Ve ben o gece, aşkın gölgesinde yazdım bu şiiri.