Belâ bana bulaşmaz Şiiri - Fevzi Günenç

Duvardaki çatlaktan bakan fare, çiftlik sahibi ile karısının bir paket açtıklarını gördü.
'İçinde yiyecek mi var? ''derken... Bir baktı ki paketten çıkan bir fare kapanı! Hemen bahçeye koşup, alarmı verdi:
”Evde kapan var! Evde kapan var! ”
Tavuk gıdaklayıp, kafayı kaldırdı:
”Bay fare', bu sizin için ciddi bir sorun olsa da şahsen, beni ilgilendiren bir tarafı yok, üzgünüm! ”
Fare dönüp bu sefer koyuna seslendi:
'Evde kapan var, koyun kardeş, evde kapan var! ”
Koyun konuyla ilgilendi ama kendi hesabına sorun yoktu:
“Üzgünüm bay fare, vah, vah…”diye meledi. “Emin ol senin için dua edeceğim.'
Fare bu kez öküze yöneldi:
'Evde kapan var! Evde kapan var! ' diye bağırdı nefes nefese.
“Vay canına! Senin için üzüldüm ama burnumu sokacağım bir şey değil.'
yanıtını verdi Öküz.
E, farenin de başını eğip, gitmekten başka çaresi kalmamıştı... Yalnızlık ve terkedilmişlik hisleri içinde, fare kapanı ile artık tek başına başa çıkmaya çalışacaktı! .
O aksam evde, alışılmamış bir ses duyuldu. Sanki bir kapan, avının üzerine kapanmıştı.
Sese koşan çiftçinin karısı, karanlıkta kapana, zehirli bir yılanın kuyruğu kaptırdığını görmemiş, yılan da kadını ısırmıştı.
Çiftçi karısını hemen hastaneye götürdü. Karısı eve ateşli ve hasta olarak döndü.
Eee, ateşli insana ne verilir?
Sıcacık bir tavuk çorbası...
Tavuk hemen kesilmiş ve acilen pişirilmiş! Ama kadın hala iyileşmiyormuş.
Eee eş dost ahbap, gelince hasta ziyaretine, çiftçi de sofraya, kesip koyunu çıkarmak zorunda kalmış.
Ne var ki, çiftçinin karısı iyileşmemiş; ölmüş. Aman ne kalabalık gelmiş cenazeye,
ne kalabalııık… Bu sefer de konukları,doyurmak için kesilen öküz olmuş.
Fareye de olan biteni deliğinin ardından izlemek kalmış!
Bu öykü yıllardan beri internette dolaşır durur. Hiç kimse fareye aldırmaz. Bir gün sıranın kendisine de geleceğini düşünmez.
Dünkü yazımda tersane iççilerinin katledilircesine öldürülüşlerinden söz ettim. Bir değil, on değil, ell değil tam 124 kurban vermişiz tersanaye.
Bu 124 işçi niçin ölmüş?
Hali vakti yerinde olan beylerimiz, paşalarımız işçilerin kendileri için yaptığı yatlarda, teknelerde, gemi yavrucuklarında keyif sürsünler diye.
Bu ölümleri yıllardan beri hepimiz görüyor, duyuyoruz ama hep tavuk gibi:
”Bu ciddi bir sorun olsa da şahsen, beni ilgilendiren bir tarafı yok,” demekle yetindik.
Koyun gibi:
“Üzgünüm … Onlar için dua edeceğim,' demekle yetindik
Öküz gibi:
'Onlar için üzüldüm ama burnumu sokacağım bir şey değil,” demekle yetindik.
“Belâ bana bulaşmaz” deme. Bulaşır bulaşır… Hem de öyle bir bulaşır ki…