Bela Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gözlerimde yaşlarım,
Yüzümde hüznüm,
Başımda çilelerim,
Omuzumda torbam,
Torbamda tohumlarım;
Karasevdalar ekiyorum yüreğime,
Kanımla suluyorum,
Canımla suluyorum,
Ruhumla suluyorum tohumlarımı,
Bir geçimlik dünyada işimi rastgetirsin diye,
İmdadıma çağırıyorum
Allah ‘ımı.

Bire beş verdi karasevdam,
Bire elli verdi,
Bire yüz verdi bu garip yüreğimde,
Biçmek için büyümesini bekledim, gözlerim üzerinde,
Boy attı, bos attı, boy-bos attı, kapkara başaklandı,
Biçildi, seçildi, elendi, ayıklandı,
Koskoca bir harmandan
Bir avuç karasevda
Kaldı.

Ben bir karasevda adamıyımi
İşim-gücüm karasevda,
Mesleğim karasevda,
Yediğim-içtiğim karaseda,
Elim-ayağım, aklım-fikrim, canım-ruhum karasevda,
Bilmem ki; daha bir neyim olsun
Bu bela?

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiitrler 'inden > 23-24/100)