Delik ceplerimden,
Umutlar bozukluk gibi dökülüvermiş.
Ayaklarında bir karaltı görüyorum.
Soba buharının duvarları yaladığı o yokuşta,
Gecenin gündüze devri başlıyor.
Galip bir savaştan çıkıyorsun.
Ah! O gülümsemen
Sanki bir ışıktı.
Çoğaldıkça azalan,sönmeye yüz tutan
Uzaktan uzağa kaçmak istiyorum
Her seferinde o ışıktan,
Ta derinden,kimliksiz acılarımdan
Alacağım kör bakışlarımı senden
Saklı kalsın mazimde gözlerin
Yakılacak birkaç fotoğraf
Düşlerimi buruşturup atacağım
Yalnızlığı kalbimden attığım gibi
Tozpembe hayal kırıklarım olacak
Senin lutfünla açar
Sahrada gül
ömrüm senin ikramındır,
derdimde
yavuz kahramanlar yürüyor
geylani gönlümde
kapanmıyor kalbimde
yıllardır o kanayan yara
eriyor sabrım günden güne
dilim kenetlendi artık
yok mecalim ağrılardan yana
amansız bir derde aşinayım
Sustum
Sırtıma bir hançer saplandı,
Nasıl da acıdım,sancıdım.
Görmeliydin daralan ruhumu o an
Avuçlarıma aldığım yağmurları
Toprağa düşmeden uzattım sana
Sabah güneşi çarpınca perdelere
Gecenin kovulmuş soğuğu gider
Seni sarınca içimdeki mavi göklere
Kardelenler suyu beklemeyi sever
Sabah güneşi çarpınca perdelere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!