Bekliyorum Seni Şiiri - Harun Ertaş

Eski yaralarımı yaran sensin
İnceden kalına bir yol ki
Kimse de onu özlediğimi
Canımı nakışta diktiğimi bilmesin

Bir gece yarısı çıktım balkona
Elim sarılı soğuk mermerin üstünde
Yollara bakıyorum manasızca,
Gölgeni bile görsem yeter aslında

Bekliyorum seni...
İnan öyle böyle değil
Ölümcül dalgaların kıyıya vurup
Kendilerini yıkan kumdan kaleler gibi

Üstümde solan bin bahar
Toprağım bir sana vefa
Bu derdi hangi doktor anlar
Sanki izsiz, sancılı bir yara

Evinin önündeki kaldırımdayım
Sokak lambası da aydınlatmıyor
Gözü görmeyen zifiri karanlıktayım
Hiç bir ışık önümü aydınlatmıyor