Bekliyorum Hadi Gel Şiiri - Ahmet Tulganer

Yine aynı kumsaldayım,
Bizim huzur yuvamızda.
Seni ilk gördüğüm,
Zamanın durduğu yerde.

Sonun başlangıcı, mutlu çarpışmamız.
O günü tarih yazmaz belki,
Fakat ben kalbime kazıdım.
Asla silinmez, silinemez,
Sen unutsan da, ben unutamam.

Sana zalim diyemem,
Çünkü zulmeden benim.
Bana çevrilen,
Bütün ümitleri kıran benim.

İşte ben böyleyim ne yazık,
İfade edemem,
Gösteremem sevdiğimi.
Yüreğim aşkından köz olsa da.

Sen haklıydın kendince,
Bana,
“Senin duyguların alınmış” derdin.
Alınmamıştı aslında, duygu doluydu.
Fakat ne engelse gösteremiyordum.
Utangaç ve sıkılgandım ayrıca.

Aslında ben sana hiç layık olamadım.
Gözlerine baktığımda, içim titrerdi,
Bayılacak gibi olurdum,
Ama bunu sana hiç söyleyemedim.

O rüzgarda savrulan ipek saçlarına,
Hiç dokunup, koklayamadım.
Kahretsin seni her şeyden çok sevdim,
Fakat söyleyemedim.
Dilim tutulmuştu sanki,
Hiç olmazsa gözlerim söylesin dedim.
Onlarda bana ihanet ettiler.
Yere bakmaktan sana bakamadılar.
Korktular biliyorum, anlıyorum,
Gözlerindeki ışıltıdan.

İşte şimdi sen yoksun,
Ben yine kumsaldayım.
Gözlerim seni arıyor, yüreğimle.
İnan bir bulursam seni,
Yok artık sıkılganlık,
Haykıracağım tüm dünyaya,
Ben bu güzel kızı seviyorum.
Seviyorum, hem de her şeyden çok.
Yapamam onsuz, o benim her şeyim.
Şahidim olun tüm varlıklar,
Ben onu, kendimden,
Her şeyden fazla seviyorum.

Fakat yoksun işte,
Ümidim köreldi artık,
Kalbim de karardı.
Kolum kanadım da kırıldı.
Buna yaşamak denirse,
İşte yaşıyorum.

Hadi ne olursun, yalvarıyorum,
Bu gün gel artık.
Yeniden filizlensin ümitlerim.
Kararan dünyam aydınlansın,
Bayram etsin duygularım.
Hadi ne olursun,
Yalvarıyorum, hadi gel…