öyle çok isterdim ki,
gerçekten sevebilmeni,
yarasız sesini,
arkana bakmadan yüreyebilmeni
yahut ben mi buna inandırdım kendimi,
ya da sen mi bana inandırdın kendini…
bilmiyorum…
bilmediğim için korkuyorum,
dostlarını bilmiyorum,
insanın dostluğuna da inanmam zaten bilmek istemiyorum,
biliyorum biliyorum ne yaparsan et,
ne dersen de karşın cinsten dost olmaz,
hatta dostun karşı cinsi hem cinsi olmaz…
kendin dışında başka kimseden dost olmaz…
biliyorum…
şimdileri kalemi koyduğum hayallerim kondurduğum…
bu masaya bir gün kafamı vuracağım…
demiştim diyeceğim…
kaderim bu ya…
çekip gideceğim
biliyorum
hiç bir şey edemiyorum
bekliyorum
Kayıt Tarihi : 25.6.2024 03:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!