beklediklerimiz yarınlar değildi aslında
ancak gidişler yine de çok kısa sürerdi
henüz demlerini almadan
çünkü kimsenin eğleşmeye tahammülü yoktu
arkalarında biriktirdikleri kimsesizliklere
ne bileyim…
kaç ömür kaç ölüm edecekti ki zaten
ama alışamıyorsun
ve ben yas tutmayı bıraktım
bekliyorum
elimde kalansa
yıldızlara fırlattıklarım haricinde
yüreğimde sakladığım birkaç sözcük
cam kırıkları gibi içimi paralarken
acımtırak bir tat veriyorlar
neden?
ne diye saklanır ki, anlamıyorum
oysa bir çığlık yeterdi belki de
bir patika veya bir bakış
göz göze, diz dize
her şey çok belirsiz, karmaşık
ve ben, demimi almak üzereyim
bekliyorum
Kayıt Tarihi : 18.12.2020 15:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
evet bazen çığlık atmak gerek.... nasıl yer açılır yürekte başka türlü...
uzun zaman sonra sayfanızda olmak güzeldi...
gönülden kutluyorum...
Edebiyatın bir dalında açmak için çiçek.;
Şair olduk, ilhamımız "bal" naat...
Arıların kovanında dolmak için petek...!
Aranızda yoldaş olmaktan...
Sizi de aramızda görmekten gurur duyduk kardeş.
Tebrik ederim. Yüreğinize sağlık sn İbrahim BAŞAR arkadaş
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
"Ömrümün ne kadarı beklemekle geçti?"
Sanırım hatırı sayılı bir süre!
Bazen "neden, neyi" bilmeden..
Bazen bir umudu heybede bilerek!
Bazen de bile bile lades...
Gelmeyeceğinden emin olsan da...
"Dem, o andır..."
Beklemenin de değdiği....
Umarım öyle olur İbrahim...
Okumayı özlemişim seni..
İş, güç derken geciktim, bağışla Kardeşim..
Tebrikler çokça...
TÜM YORUMLAR (4)