Aranmamak ne acı, ne kadar yıpratıcı,
İnsan boş yere bekler bir büyük kurtarıcı,
Yaşlanmak insanların sanki en büyük suçu,
Kapım, pencerem açık kimleri bekliyorum.
Akşamlar perdelerde pençe pençe hayaldir,
Mazi bomboş duvarda artık hayal mayaldir,
Tek bir hayal bir kalbe bir koskoca mecaldir,
Kapım, pencerem açık kimleri bekliyorum.
Gün sokakta yorulmuş, gece nefesleniyor,
Yüreğim karanlıkta boş yere sesleniyor,
İnsan böyle anlarda daha çok isteniyor,
Kapım, pencerem açık kimleri bekliyorum.
Baltayla vur kapıma, parçala duvarları,
Seslenişin andırsın en zorlu nağraları,
Bir yaman aydınlansın içimin mağraları,
Kapım, pencerem açık kimleri bekliyorum.
Nasıl yapayalnızım karanlık penceremde,
İsyanım çığlık olup toplanmış hançeremde,
Belki bir gün bulursun canvermiş kanapemde,
Kapım, pencerem açık kimleri bekliyorum.
(SANA LEYLA DESEM isimli Hece Şiirleri 'nden > 79-80/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 14.10.2004 10:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)