Bekliyorum Şiiri - Halil İbrahim Demirel

Bekliyorum.
Ve sevmelerimizin üzerine hayaller kuruyorum.
Ne kim olduğunu biliyorum;
Ne de nerede olduğunu.
Aydan mı alır yüzün rengini?
Yada sevdiğim baharlar gibi mi kokarsın?
Saçların, sevdası mıdır rüzgarların?
Bilmiyorum.
Yinede bekliyorum.

Seni bekliyorum.
Boşta durmuyorum hani.
Hayatımı mevsimine hazırlıyorum.
Buduyorum şimdilik gülüşlerimi.
Geleceğin güne saklıyorum.
Geldiğinde öyle bir hayat bul ki;
Konuşama bile, sadece gör istiyorum.
Ve seni öyle çok sevmeye hazırlanıyorum ki;
Başın dönsün, ayakta bile durama,
Sarıl istiyorum.
Ben bir seni böyle bekliyorum.

Hiç tanımadığın birini mi özlemek?
Hayır, değil.
Ben seni ruhlarımız üflenmeden tanıyorum.
Yalnız suretini bulamıyorum vehmimde.
Cismini tanımıyorum.
Ama bil ki bekliyorum.
Bil ki ömrümün o yılının, o günü geldiğinde.
O gökyüzünün altında, orada.
Gözlerinin içine bakıyor olacağım.
Ve sen olduğunu bileceğim.
Nefesim kesilecek, unutacağım her şeyi.
Unutacağım o gün için sakladığım afilli cümleleri.
Ölesiye susacağım.
Gerçek olduğuna inanıncaya kadar,
Öylece duracağım.
Ama daha zamanı var.
Şimdilik bekliyorum.

Bekliyorum, korkmuyorum.
Asla geç kalınmış olmayacak.
O gün mutlaka gelecek.
Ve ben işte o gün,
Sensiz geçen her günümü,
Toplayıp güzel saçlarından bir bir.
Senle birlikte, ömrüme tekrar katacağım.
Ve ben yine o gün.
Seni vadettiğim gibi sevmeye başlayacağım.
Sen de o gün tut elimden emi.
Sen de o gün gör beni.
Bul, yıllardır arıyormuş gibi.
Düşünmeden, tereddüt etmeden gel.
Seni bekliyorum.
Ben sadece seni bekliyorum.