Her şey gibi geçiciydin belki benim için. Anlayamadım içimdeki yangınları bir türlü.
Şu an yoksun, yangın büyüdü…
Korkuyorum!
Ya yangında sen de yanarsan, ya sen de kaybolursan.
Ya gel su dök yangınıma söndür hemen, ya da gel çıkar kendini kalbimden; kurtar kendini yangından…
Beklemekten çok sıkıldım artık! !
Sana son sözlerim…
Kendimle yüzleşmekten, her gün seni soranlara cevap vermekten çok sıkıldım…
“ÜZÜLME” kelimesini dinledim milyon kez…
Üzülmüyorum; sadece bekliyorum…
BEKLİYORUM…
H. A.
Kayıt Tarihi : 11.5.2014 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!