Bekliyorum Şiiri - Ersin Güve

Hayat denen evcilik oyununda hep oyuncak ben oldum,
Gülücükler saçardım güneş parçaçıkları gibi etrafıma
Sanmayın ki çoçukkende mutluydum,sahteydi gülüşler,
Avunmak için beni kandıracak ne vardı sanki hayatta
Tunanacak bir dalım mı vardı misafirdim ben bu oyunda.
Ufuklara kadar uçurtmamı uçurabiliyordum,
Bir tek ben uçamıyordum, bir kuş bir uçurtma değilim ya ondandır.
Bir sabah bekliyorum güvercinimden mutlu haberi
Can çıkmadı daha umudum var yarınlara,
Kuyruklu yıldıza tutunup bir gece erişebilirim göklere,
Ancak oradan sizi selamlayabilirim bir uçan kuş gibi.
Kanatlarımla sizleri tutacağım,güneş kadar olmasa da
sizlere yetecek kadar sıcaklığım var.
Bir gün gelin meltem rüzgarları çıktığında, bekliyorum.