Bekliyorsun Şiiri - Deniz Alp Ulaş

Bir otobüs bekliyorsun.
Bilmiyorum,
Belkide rastgele bekliyorsundur.
Buradan uzak,
Benden uzak olduğu vakit,
Umursamıyorsun geride ne varsa.
Yağmur, iliklerine kadar ıslatmış,
Seni, ve sen bilmiyorsun ama,
Birde beni.
Yüzüne yapışmış saçlarından,
Tek gördüğün,
Geceyi yaran ışık demetleri.
Halbuki bende ordayım,
Tam karşında.
Her bir damla yüzümden
Ve deri ceketimden süzülüyor.
Ayaklarım sırılsıklam
Botlarda bir fayda etmiyor.
Yağmurla gözyaşım,
Ayırt edilemez halde
Ve kardeşcesine boşalıyor.
Haykırıyorum, bağırıyorum,
Özür dilerim ama küfrediyorum.
Hem Tanrı'ya hemde kendime.
Bilki ben bağırırken özürlerim
Ve dileklerim ardı ardına geliyor.
Ama senin saçların yapışmış,
Görmüyorsun.
Herkes feryat figan kornalara asılmış,
Duymuyorsun.
Bir otobüs geliyor.
Anlıyorum ki,
Rastgele gidiyorsun.